1.1การมีความรักอย่างไม่มีเงื่อนไขมอบให้เพื่อนมนุษย์ (เมตตา)  ผู้สูงอายุควรมีความปรารถนาดี  การมองกันในแง่ดี  ความเห็นใจ  ความห่วงใย  และการมีไมตรี  มอบให้แก่สมาชิก   ทุกคนในครอบครัวอยู่เสมอ  เพราะการมีความรักอย่างไม่มีเงื่อนไขเป็นรากฐานก่อให้เกิดความปรองดองและความผูกพันอย่างแน่นแฟ้นระหว่างผู้สูงอายุกับสมาชิกในครอบครัว  นอกจากนั้นผู้สูงอายุควรมีความเต็มใจช่วยเหลือสมาชิกในครอบครัวทำภารกิจต่าง ๆ ตามอัตภาพ  และตามบทบาทหน้าที่ทางสังคมของตน  เพื่อสนับสนุนให้สมาชิกในครอบครัวได้ประโยชน์  และมีความสุข  ความสบาย 

1.2 การมีความสงสาร (กรุณา) ผู้สูงอายุควรพยายามช่วยเหลือสมาชิกในครอบครัวทุกคนให้ผ่านพ้นจากความทุกข์ยาก เดือดร้อน ผู้สูงอายุควรดูแลเอาใจใส่สมาชิกในครอบครัวที่มีประสบการณ์น้อยหรือด้อยโอกาส ซึ่งจะช่วยผ่อนปรน หรือหลีกเลี่ยงความยากลำบากที่สมาชิกในครอบครัวเผชิญอยู่  อีกทั้งยังช่วยสร้างเสริมความมั่นคงทางจิตใจ  และสร้างภูมิคุ้มกันที่สามารถใช้รักษาตัวรอดได้ต่อไปในอนาคต หากสมาชิกในครอบครัวผู้ใดทำผิดพลาด ผู้สูงอายุก็ควรให้อภัยและให้โอกาสแก้ไขปรับปรุงให้ถูกต้องและเหมาะสมยิ่งขึ้น

1.3 การมีความเบิกบานพลอยยินดี (มุทิตา) ผู้สูงอายุควรประคับประคองจิตใจให้แช่มชื่นเบิกบาน  ถ้ามีสมาชิกในครอบครัวพบความก้าวหน้าทางการศึกษา หรือมีความสำเร็จจากการประกอบสัมมาชีพ หรือมีครอบครัวที่มั่นคง หรือมีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นในครอบครัว  ผู้สูงอายุควรแสดงความชื่นชมยินดีกับสมาชิกในครอบครัวผู้นั้นอย่างจริงใจทั้งต่อหน้าและลับหลัง  เพื่อจูงใจให้เขามุ่งมั่นก้าวสู่เป้าหมายอื่น ๆ ต่อไปอีก  จนพบกับความสำเร็จและมีความสุขเรื่อยไป  ขณะเดียวกันผู้สูงอายุก็ไม่ควรละเลยที่จะสนับสนุนอุปถัมภ์ค้ำชูสมาชิกในครอบครัวทุกคนให้พยายามก้าวสู่เป้าหมายที่ดีงามจนพบกับความสำเร็จและมีความสุขด้วยโดยถ้วนหน้า

1.4 การมีใจเป็นกลาง (อุเบกขา) ผู้สูงอายุควรพิจารณาสิ่งต่าง ๆ ตามความเป็นจริงและปราศจากอคติ  แล้วปฏิบัติไปตามหลักการและเหตุผลที่ถูกต้อง  เที่ยงธรรม  โดยไม่หวั่นไหว  เช่น  ผู้สูงอายุควรยอมรับข้อดีและข้อด้อยของตนเองได้ตามความเป็นจริง  และยอมรับข้อดีและข้อด้อยของสมาชิกครอบครัวแต่ละคนได้ตามความเป็นจริงเช่นเดียวกัน  ผู้สูงอายุควรยอมรับและเคารพในความแตกต่างของสมาชิกในครอบครัวแต่ละคนได้  รวมทั้งให้ความเป็นธรรมแก่สมาชิกในครอบครัวอย่างเท่าเทียมกันด้วย

2.1 การใช้ปัญญา ผู้สูงอายุควรอยู่ร่วมกันกับสมาชิกในครอบครัวโดยใช้ปัญญาเหนืออารมณ์  เช่น  หากมีสิ่งใดที่ไม่พึงปรารถนาเกิดขึ้นกับสมาชิกในครอบครัว  ผู้สูงอายุก็สามารถเป็นที่ปรึกษาอาวุโสที่ได้รับการเคารพนับถือของคนในครอบครัว  มาช่วยเสนอแนะทางออกในการแก้ไขปัญหา  อุปสรรคที่กำลังเผชิญอยู่ได้  โดยแนะนำวิธีคิดอย่างมีเหตุผลและมีวิจารณญาณ  การรู้จักนำข้อมูลที่เกี่ยวข้องมาร่วมพิจารณาประกอบการตัดสินใจ  การยอมรับฟังความคิดเห็นของกันและกันอย่างเพียงพอ  และการมีวิธีการตัดสินใจอย่างชาญฉลาด  เป็นต้น

2.2 การรักษาความสัตย์ ผู้สูงอายุควรดำรงตนให้มั่นคงอยู่ในความจริงและรักษาความจริงกับสมาชิกในครอบครัวทุกคน  เช่น  ผู้สูงอายุจะปฏิบัติกับสมาชิกในครอบครัวทุกคนด้วยความจริงใจ  ซื่อตรง  รักษาคำพูด  มีการปฏิบัติหรือการกระทำที่สอดคล้องกันกับการพูด  มีความน่าเชื่อถือ  ไว้วางใจได้  ผู้สูงอายุก็จะเป็นตัวแบบที่ดีให้สมาชิกในครอบครัวได้เห็น  ศรัทธา  และอยากทำตาม

2.3 ความยินดีเสียสละ ผู้สูงอายุควรยินดีเสียสละความสุขสบายเฉพาะของตนเองได้  เพื่อความสุขสบายของสมาชิกในครอบครัวส่วนรวม  ผู้สูงอายุควรมีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่  รู้จักการให้  การเกื้อกูลกันระหว่างสมาชิกในครอบครัว  เพราะการเสียสละจะช่วยให้ผู้สูงอายุเกิดปีติ  มีเสน่ห์  และมีสุขภาพจิตดีขึ้น

2.4 การหาความสุขสงบ ผู้สูงอายุควรหาความสุขสงบทางจิตใจ  รู้รสของความสงบและสันติสุข  รู้จักทำจิตใจให้ผ่องใส  ไม่หลงใหลในวัตถุ  ลาบ  ยศ  สรรเสริญ  หมั่นอบรมขัดเกลาจิตใจของตนเองด้วยการศึกษาหลักธรรมคำสอนของศาสนา หรือการสวดมนต์  การทำสมาธิ  การคิดในเชิงบวก  และการปล่อยวาง  เป็นต้น  เมื่อผู้สูงอายุมีความสุขสงบทางจิตใจ  ย่อมเป็นการลดละความเครียดและความขัดแย้งระหว่างสมาชิกในครอบครัว